Gezocht: partner + autisme
Partner + asperger? Relatie + autisme? Man + anders? Relatieproblemen + autisme? Autisme kenmerken + partner? Komen deze woorden je bekend voor? Tegenwoordig zijn er behoorlijk wat ‘hits’ wanneer ik daar op google. Maar liefst 403.000 resultaten op partner + autisme. Twintig jaar geleden was dat anders. Veel vrouwen die ik spreek zijn vrouwen van rond mijn leeftijd (Ok dan, 47) of ouder. Zij hebben ook al wat jaren ‘relatie + zoektocht’ achter de rug.
Lotgenotencontact klinkt zo zielig
Herkenning en erkenning zijn van behoorlijk belang. Om te kunnen delen met iemand die begrijpt waar je het over hebt. Om uit je eigen verhaal te kunnen stappen. Ik was daar verschrikkelijk naar op zoek. Daarnaast zocht ik een kader waarin mijn partner paste. Als dat bestond kon ik er vast mee leren omgaan. Wat ik op mijn zoektocht tegenkwam was een lotgenotencontact. Deze was echter niet in de buurt. Op een lastige dag. En mijn partner had geen diagnose. En ik kende daar niemand. En ik had het vast mis. En ik moest het zelf oplossen. Allemaal redenen om daar niets mee te doen. Een lotgenotencontact klonk zo zielig en ik wilde ook niet klagen. Daar wilde ik niet bij horen.
Gegijzeld in schuldgevoel
Feit was dat mijn schuldgevoel om ‘iemand af te vallen’ en ‘misschien stel ik me aan’ enorm was. Het was verraad. Daarnaast was ik niet in staat asperger bespreekbaar te maken bij mijn partner, zonder hem het idee te geven dat er iets mis zou zijn met hem. Duivels dilemma waar ik in vast zat. Geen prettige situatie. Eenzaam gegijzeld in schuldgevoel.
Ik hoor nog weinig over partners van
Nu ben ik een beetje op ‘missie’. Er is gelukkig veel aandacht voor autisme. Wordt er eerder aan de bel getrokken door ouders of leraren op school. Hierdoor is het thuis ook eerder bij de partner herkenbaar en bespreekbaar. Is er meer onderzoek en er is in de media meer aandacht voor. Gelijkertijd hoor ik nog nauwelijks over de partners van. Welke belangrijke en vaak ook zware taak er bij hen ligt om de boel draaiende te houden. Waarschijnlijk door mijn eigen ervaringen en snak naar hulp ben ik met mijn bedrijf deze richting op gerold. Er was toentertijd nauwelijks bekendheid over de rol en moeite van de partner. En ik heb best een aantal hulpverleners gesproken: er was niemand die me vroeg naar mijn relatie. Inmiddels is ook dat gelukkig veranderd. Komt er in hulpverlenersland ook meer aandacht voor ‘systemen’ (de plek die je bijvoorbeeld inneemt in je familie, in het gezin, op het werk ed.). Dat heeft invloed op hoe je het leven ervaart.
Eigen kracht
Die missie van mij heeft te maken met dat ik het achteraf gezien allemaal zo alleen deed. Ik heb de kracht van een netwerk om me heen niet kunnen zien. En ook niet de kracht van andere vrouwen die er beslist voor me hadden willen zijn. Een dag speciaal voor vrouwen met een partner met ass lijkt me in dat kader een mooi gebaar, juist in de autismeweek. Die is er nu op 7 april. Voor zielig doen en klagen is absoluut ruimte! Maar niet te lang: dat is namelijk ook helemaal niet nodig wanneer je weet waar je eigen kracht zit.
Morgen loop ik mee in de Women’s March in Amsterdam. Daar maak ik een punt van. Vanuit de gedachte dat ik samen met anderen zoveel krachtiger ben dan alleen.
Wat mooi dat je zo’n weekend voor “partners van” organiseert. Helaas is het voor mij te ver om te komen.
Vanaf dat ik het weet van mijn man ben ik gaan googelen naar een groep voor vrouwen en heb die gevonden in “aut of the box”. Zij organiseren weekenden en dagen voor partners van en voor echtparen.
Hoi Wiedy, dank voor je bericht. Wat jammer dat het voor jou te ver is. En fijn dat je een groep hebt gevonden. Ik kon op internet niet vinden wat jij bedoelt. Kun jij een internetpagina noemen voor meer informatie? Misschien behulpzaam voor anderen die dit lezen.