Bestemming onbekend

Daar ging ze. In een vrije val. Bestemming onbekend.

Een vouwfiets, te hoge hakken en een roltrap blijkt een complexe combinatie. Het was meteen duidelijk, hier is geen houden aan. In een reflex liet ik alles los. De fiets verdween eventjes omhoog, waar ik naar beneden rolde. In een koprol achterover belandde ik wonderlijk eerst op mijn achterhoofd en daarna weer op mijn voeten. Mijn tas ineens naast me. Een meneer voor me plukte de fiets uit de lucht. Ondertussen waren we bovenaan aangekomen. Het rode deksel van de achterlamp volgde als laatste. Mooie uitvinding, roltrappen.

‘Gaat het? Ja, ik geloof van wel.’

Ik ben in een periode in mijn leven dat voelt als de eerste dag van de rest van mijn leven. Ken je dat? Een spannend gevoel, niet weten wat er staat te gebeuren. Hoopvol over wat er komen gaat. Angstig soms, juist omdat ik niet weet waar het heen gaat. Lang hield ik vast aan een leven waarvan ik dacht dat ik daar tevreden mee kon zijn. Genoegen nemend met kruimels. Vaak een verlangen over een ander leven wegdrukkend. Nu zie ik dat als een vorm van verzet. Zoiets als willen vasthouden aan je vouwfiets om een koprol van een roltrap te voorkomen. In de loop van de jaren verzamelde ik moed, zette stappen en rende ik ook weer terug naar het oude. Ik ontdekte dat te-vrede-n niet meer genoeg was. Er was nauwelijks vrede. Er was veel onvrede en Ik ontdekte dat het leven nauwelijks maakbaar is. Dat je enkel richting kunt geven. Ik ben lang blijven hangen in gedachten over wat ik niét meer wilde. Wat ik miste. Waar ik gebrek aan had. Er stormde heel wat onvrede langs, voordat ik kon denken vanuit verlangen. Wat wilde ik wél? Waar wilde ik naar onderweg zijn? Hoe moest mijn leven eruit zien?

Verlangens en dromen blijken meer invloed te hebben op de realiteit dan ik vermoedde.

Verwacht niet gelijk antwoorden. Die zijn er soms niet. Het is onderweg gaan zonder bestemming. Het is vragen stellen zonder een antwoord te verwachten. Spannend, hoopvol en soms angstig.

‘It crossed my mind’ toen ik na mijn vrije val even op een bankje zat bij te komen. Verwonderd over die val. Ik voelde dat ik ging vallen, gaf me als vanzelf over en liet het gaan. Ik kreeg onverwachts hulp en kwam er zonder noemenswaardige kleerscheuren vanaf. Een voldaan gevoel onder de bult op m’n hoofd: ik kan het nog. Een koprol.